جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه قرقاول مشرق زمین ومخصوصاً قفقاز وسواحل دریای خزر است و این موضوع از قدیم مورد تأیید دانشمندان بوده است. آرگونوت Argonaute قهرمان افسانه ای یونان در سفرهایی که با کشتی معروف و تاریخی خود Argo به نقاط مختلف جهان کرد، موفق شد قرقاول را به همراه حیوانات شگفت آور دیگری به عنوان هدیه برای مردم یونان بیاورد. امروزه نیز با این که قرقاول به تمام نقاط دنیا برده شده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب و معتدل و پوشیده از بوته و درخت و جنگل به زاد و ولد پرداخته و به آسانی پرورش می یابد. بعد از یونانی ها، رومی ها جزو اولین ملل اروپایی بودند که به مطالعه این پرنده پرداختند. درمفاله قبلی در مورد مدیریت پرورش قرقاول به طور کلی پرداخته شد دراین پست تاریخچه پرورش قرقاول مورد بررسی قرارمی گیرد .

تاریخچه پرورش قرقاول :

 به طوری که شاردن معروف در جلد دوم سفرنامه خود می نویسد « آن چه که در دهانه رودخانه ایونی در مجاورت دریای سیاه کاملاً مطابق نوشته های مورخین باستان يافتم، قرقاول های شکیل وعظيم آن است که از حيث لطافت در سرتاسر آفاق بی نظیر است و به نظر من چنان پرندگانی با چنین گوشت مطبوع وذائقه نواز در هیچ جای جهان پیدا نمی شود…».

صرف نظر از نوشته شاردن توجه به نام Faisan نشان می دهد که از کلمه Phase فاز مشتق شده که نام رودخانه ای است که از کوه های قفقاز سرچشمه می گیرد و امروزه به نام محلی فاکزFachs نامیده می شود و در گرجستان امروزی جاری است که در قدیم به آن کلشید می گفته اند و پیداست که نام علمی قرقاول معمولی Ph . Colchicusاز نام آن گرفته شده است. مارسیال Martial دانشمند وشاعر یونانی در نوشته های خود ذکر می کند که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان برده وسپس از آن جا به سایر کشورهای دیگر منتقل شده است.

در قرون وسطی قرقاول به کشور فرانسه راه یافت و فرانسویان در آغاز بدان خروس لیموزCoq de limoge می­گفتند. در اوایل پرورش قرقاول در فرانسه و متعاقب آن در انگلستان فقط به خاطر استفاده از گوشت لذیذ پرنده بوده است و به این ترتیب به زیبایی پرنده توجه چندانی مبذول نمی شد. علت این امر نیز بیشتر به خاطر علاقمندی شاهان و سرداران آن زمان به خوردن غذاهای خوشمزه و به اصطلاح عادت آنان به پرخوری وشکم­ پرستی بوده است.

آثار موجود نشان می دهد که در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در فرانسه و اروپا متداول گردید و این علاقمندی به حدی شدید بود که شاهان ترجیح می دادند، پرنده را پس از طبخ با همان پرهای الوان ودم بلند و پاها ، بر سر سفره به معرض تماشای مدعوین قرار دهند.

شارل هفتم یکی از طرفداران جدی گوشت قرقاول بود و دستور می داد که در تمام میهمانی های رسمی فقط از گوشت پرنده مزبور استفاده شود. اند در هر حال پیشرفت پرورش قرقاول در اروپا مدیون فعالیت های شاهانی نظیر: هنری چهارم ، لویی سیزدهم و مخصوصاً لویی چهاردهم و پانزدهم می باشد. گذشته از مصرف گوشت، علاقمندی بسیاری از امپراتوران و سرداران اروپا به شکار و شرکت در مراسم مزبور موجب می گردید که عده ای از افراد به پرورش چنین پرندگانی مأموریت می یافتند و به این ترتیب در ازدیاد طبیعی پرندگان و حیوانات شکاری کوشش و اهتمام لازم به عمل می آمد.

به طور کلی باید در نظر داشت که تا قبل از سال ۱۸۶۱ میلادی حداکثر تلاش مأمورین مذکور وهم چنین پرورش دهندگان بر این بود که از راه طبیعی به ازدیاد قرقاول ها بپردازند و به این ترتیب هیچ گاه اقدامی به منظور پرورش دستی پرنده مزبور به عمل نمی امد، ولی از آن به بعد به خاطر این که زاد و ولد وتكثیر قرقاول ها تحت کنترل قرار گرفت و بشر موفق گردید در پرورش این حیوان دخالتی بیشتر نماید، کم و بیش نگهداری قرقاول در نزد پرورش دهندگان رواج یافت و فعالیت مزبور نیز به کارهای دیگر دامپروری افزوده شد.

اولین کشوری که در این راه قدم پیش گذارد انگلستان بود، پرورش دهندگان انگلیسی به خاطر این که به تقاضای خریداران داخلی وخارجی این پرنده جواب مثبت بدهند سعی کردند مراکز نسبتاً بزرگی برای پرورش دستی قرقاول تهیه نمایند و کم و بیش از راه و روش های علمی وصحیح برای پرورش این پرنده پیروی نمایند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی