معرفی و بررسی آزمایشات کیفیت استارتر گوساله

2 سال پیش

استارتر گوساله ارتباط زیادی با رشد مناسب شکمبه و از شیر گیری موفق دارد. از زمانی که مصرف خوراک خشک آغاز می شود آغاز رشد شکمبه خواهد بود و فراهم بودن و مصرف استارتر قبل از شیر گیری به همین دلیل اهمیت خاصی دارد. دراین پست به معرفی و بررسی آزمایشات کیفیت استارتر گوساله می پردازیم.

کیفیت استارتر گوساله

انواع مختلف استارترها و مواد خوراکی برای گوساله ها فراهم هستند که عبارتند از:

استارترهای تجاری موجود در بازار

استارترهای پلت شده (همراه با علوفه و یا فاقد مواد خشبي)

خوراک های تجاری گاوهای شیری

استارترهایی که در محل مزرعه مخلوط و آماده می شود.

در بازار انواع مختلفی از استارترها وجود دارد. در مجموع این مواد خوراکی بسیار با کیفیت و خوشخوراک هستند و حاوی مواد مغذی مورد نیاز رشد گوساله ها هستند. علاوه بر این، بسیاری از استارترها حاوی مواد خوراکی هستند که به طور معمول در خوراک گاوهای شیری وجود ندارد و یا در استارترهایی که در مزرعه ساخته می شوند یافت نخواهد شد. متأسفانه، در مقابل برخی استارترهای تجاری و بازاری نیز وجود دارند که از مواد خوراکی با کیفیت پایین ساخته می شوند و نمی توانند نیاز گوساله ها را تأمین نمایند.

برخی استارترهای تجاری حاوی مکمل های ویتامین B هستند که تا قبل از فعال شدن شکمبه استفاده از این مکمل ها برای گوساله ضروری است. همچنین بسیاری از این استارترها حاوی ترکیبات کوکسیدیواستات هستند که مانع از بروز بیماری و عفونت گوساله ها می شوند. فراهم کردن این امکان برای مبارزه با کوکسیدیوز کم هزینه است و اهمیت زیادی دارد و توجه به این نکته در مناطقی که آلودگی با کوکسیدیوز شایع است، ضروری می باشد.

تمامی استارترها باید احتیاجات غذایی گوساله ها را تأمین کنند . می توان مقادیر ذکر شده را با برچسب استارترهای تجاری مقایسه نمود و همین طور با توجه به این بر چسب می توان پی برد که آیا مواد خاصی (مثل کوکسیدیو استات) هم در ترکیب استارتر به کار رفته است.

اما توجه به این نکته ضروری است که در جداول احتياجات NRC چنین فرض می شود که علوفه به صورت آزاد در اختیار گوساله قرار می گیرد و علاوه بر استارتر تغذیه خواهد شد. بنابراین اگر در ۲ ماه اول بعد از تولد از علوفه استفاده نمی شود باید با توجه به خصوصیات فردی گوساله (وزن بدن و سرعت رشد) تصمیم گیری شود.

خوشخوراکی مواد خوراکی شاید مهمترین فاکتور در انتخاب مواد برای استارتر باشد. اگر استارتر مصرفی خوشخوراک باشد و گوساله مقادیر بیشتری از آنرا مصرف کند، زودتر آماده از شیر گیری خواهد بود و این یک نوع پس انداز خواهد بود.

گوساله ها معمولاً خوراک هایی را دوست دارند که بافت خاصی داشته باشد و بعد از آن علاقمند خوراک های پلت هستند و در مجموع علاقه ای به استارترهای آردی ندارند و خوشخوراکی این استارترها پایین بوده و کمتر مصرف خواهند شد. همچنین تهیه پلت های ریز نیز باعث کاهش مصرف خوراک می شود و همیشه استارتر پلت شده ای را خریداری نمایید که به قطعات ریز نشکند.

البته این موضوع مد نظر تولیدکنندگان پلت و استارترهای پلت نیز قرار گرفته و سعی می کنند از تکنولوژی منحصر به فردی بهره گیرند تا این مشکلات پیش نیاید. ملاس اغلب به عنوان یک ماده خوشخوراک کننده استفاده می شود (در حد ۴ تا ۵ درصد جیره) و باعث افزایش مصرف خواهد شد. همچنین گرد و غبار جیره نیز با مصرف ملاس کاهش می یابد. بسیاری از استارترها حاوی یولاف نیز هستند که خوشخوراک است و منبع مناسبی برای فیبر در گوساله هاست. اگر چربی به استارتر افزوده شود، باید از کیفیت بالای آن اطمینان حاصل کرده و مطمئن شویم که باعث کاهش مصرف نخواهد شد.

خوراک گاوهای شیری را نباید برای تغذیه گوساله ها استفاده کرد. در بسیاری از موارد، خوراک گاوهای شیری حاوی انرژی کافی برای رشد مناسب گوساله ها نیست. همچنین میزان پروتئین و مواد معدنی این جیره ها مناسب نیست. علاوه بر این، کنسانتره گاوهای شیری حاوی مواد افزودنی مثل چربی، محصولات فرعی کشتارگاه ها و یا افزودنی هایی است که خوشخوراکی جیره را کم می کند و نباید فراموش کنیم که جیرۀ مصرفی گاوهای شیری حاوی ویتامینهای B و کوکسیدیواستات نیستند.

ملاس در استارتر گوساله

ملاس در استارتر گوساله

بالا بردن مصرف خوراک برای ارتقای گسترش شکمبه و اجازه دادن به از شیر گیری گوساله ها در سنین پایین ضروری می باشد. با وجود اینکه گوساله ها در سنین ابتدایی عموماً شروع به مصرف استارتر می کنند، فعالیتهای زیادی برای تعیین فاکتورهایی که می توانند مصرف کافی و سریع استارتر را بالا ببرند، وجود دارد. عوامل خوش خوراکی (طعم دهنده ها، عطر دهندهها، مواد اولیه و…) به صورت گسترده در استارترها معین شده اند. با این حال، ماده اولیه ای که به طور ثابت برای بهبود خوشخوراکی استارترها مورد استفاده قرار گرفته است ملاس می باشد.

یک تحقیق منتشر شده در . J. Dairy Sciتوسط محققین دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا (Lesmeister و همکاران، ۲۰۰۴) کاربرد ۵ یا ۱۲ درصد ملاس در استارتر گوساله و اثرات آن بر روی مصرف خوراک، رشد و گسترش شکمبه را بررسی کرده است.

ملاس مایع (۷۴ درصد ماده خشک، 7/4 درصد پروتئین، 6/60 درصد قند، 2/12 درصد خاکستر) در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت. استارتر مورد استفاده یک استارتر تجاری بود که حاوی ۵ درصد ملاس بود، تیمار آزمایشی از طریق افزودن ملاس اضافی به استارتر تهیه شدند.

در این پژوهش از ۴۶ رأس گوساله هلشتاین که در سن ۲ روزگی بودند استفاده شد. جایگزین شیر حاوی ۲۰ درصد پروتئین خام و ۲۰ درصد چربی از ۳ روزگی تا از شیر گیری در سن ۲۸ روزگی به گوساله ها داده شد و گوساله ها تا سن ۴۲ روزگی مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ملاس به استارتر گوساله به صورت مؤثری دیگر اجزای استارتر (از قبیل پروتئین، فیبر) را کاهش و مقدار قند، پتاسیم و خاکستر را افزایش داد. هم چنین افزایش سطح ملاس، مقدار باقی مانده ذرات استارتر بر روی الک (غربال) بزرگ را افزایش داد. افزودن ملاس به استارتر باعث کاهش رشد شد و مصرف خوراک در خلال ۲ هفته آخر تحقیق نیز کاهش یافت. مصرف خوراک (هفته های ۱ تا ۴) نیز به طور معنی داری کاهش یافت. گوساله هایی که ۱۲ درصد ملاس دریافت کردند نسبت به گوساله هایی که استارتر حاوی ۵ درصد ملاس مصرف کردند، ۲۲ درصد مصرف خوراک کمتری داشتند. این موضوع باعث کاهش عددی در رشد نسبت به ای مصرفی گردد، اما این تفاوت ها به صورت آماری معنی دار نبودند

تغییرات در مصرف استارتر و افزایش وزن بدن، احتمالاً مسئول تفاوت ها در تغییر قد و قطر قلب بودند. ظاهراً گوساله هایی که از استارتر حاوی ملاس بیشتر تغذیه کرده بودند، استارتر کمتری مصرف نمودند و رشد آهستهتری داشتند. این کاهش رشد نه تنها در متوسط رشد روزانه مشاهده شد، بلکه در مقیاس ها اندازه گیری های عرض و ارتفاع نیز وضعیت به همین منوال بود.

تغییرات در گسترش شکمبه زیاد روشن نبودند. تعدادی از گوساله ها در سن ۴۲ روزگی کشتار شدند و گسترش پرزهای شکمبه تعیین شد. تفاوت های آماری (شاید به علت تعداد کم گوساله ها) مشاهده نشد، اما گوساله هایی که ملاس بیشتری مصرف کرده بودند، دارای پرزهایی با طول کمی بلندتر و عریض تر بودند. اسیدهای چرب فرار خون (شاخصی از گسترش شکمبه) در گوساله هایی که ملاس اضافی مصرف کرده بودند بیشتر بود.

در مجموع افزایش مقدار اسیدهای چرب فرار خون و پرزهای شکمبه نشان میدهد که ملاس اضافی، در استارتر گوساله به سرعت در شکمبه تجزیه شده و سرعت گسترش شکمبه را افزایش داده و بنابراین باعث افزایش مقدار VFA خون گردیده است؛ هر چند، این مطلب کاملاً مثبت نبود، چرا که ملاس افزوده شده باعث کاهش مصرف استارتر و رشد شد. بنابراین افزودن مقادیر زیاد ملاس (مثلاً ۱۲٪) به استارترهای مرسوم گوساله، پیشنهاد نمی شود.

فرآوری ذرت، استارترهای گوساله و گسترش شکمبه

برای تضمین گسترش مناسب شکمبه و از شیرگیری سریع، کیفیت استارتر حائز اهمیت است. استارترهای مورد استفاده ممکن است به شکل پودر (پلت نشده)، پلت یا به شکل textured باشد. مواد اولیه به کار رفته در استارترها به طور کلی نشان دهنده نوع استارتر می باشند. به عنوان مثال خوراک های texturedd عموماً حاوی پلتی هستند که دارای پروتئین، منابع کربوهیدرات به اضافه ویتامین ها و مواد معدنی در کنار دیگر غلات از قبیل یولاف و ذرت غلتک خورده می باشد، هستند.

موضوع بحث این بخش، شکل مصرف ذرت است. درک این مطلب که کدام نوع ذرت برای افزایش سریع و فعال مصرف خوراک و از شیر گرفتن گوساله در سنین پایین، بسیار مورد توجه است. بسیاری از تولیدکنندگان خوراک از ذرت فرآوری شده با بخار استفاده می کنند که برای گوساله های جوان بسیار خوش خوراک و قابل هضم به نظر می رسد. بسیاری بر این عقیده اند که وجود این نوع ذرت دلیلی بر کیفیت بالای استارتر است و به اصطلاح دارای استاندارد طلایی می باشد. دیگران از ذرت غلتک خورده که نسبت به SFC ارزانتر می باشد، استفاه می نمایند.

کدام روش فرآوری ذرت برای گوساله ها مناسب تر است؟ کدام یک مصرف خوراک و گسترش شکمبه را ارتقا میدهد؟ Lesmeister و Heinrichs در اکتبر سال ۲۰۰۴ با انتشار مقاله ای در .J .Dairy Sci، نتایج حاصل از مطالعه ای را که در آن ۴ روش مختلف فرآوری ذرت در استارترهای گوساله مقایسه شده بودند، گزارش کردند.

آزمایش اول

گوساله ها (۹۲ گوساله، ۵۲ نر) در آغاز تحقیق در سن ۲ روزگی بودند و پیش از آغاز تحقيق آغوز دریافت کردند. گوساله ها جایگزین شیری حاوی ۲۰% پروتئین، ۲۰٪ چربی، (5/12 % ماده خشک) به مقدار ۱۰ درصد وزن بدن تا زمان از شیر گیری در سن ۲۸ روزگی دریافت نمودند. گوساله ها در جایگاه های اختصاصی که دارای سایه بان بود، نگهداری می شدند.

محققین امتیاز مدفوع و تعداد روزهایی که گوساله ها اسهال بودند، مصرف خوراک و رشد (وزن بدن، ارتفاع Wither، ارتفاع و عرض کپل و قطر قلب) را اندازه گیری نمودند.

آزمایش دوم

در این آزمایش، از ۱۲ گوساله هلشتاین فیستوله در سن ۷ روزگی برای جمع آوری مایع شکمبه به منظور اندازه گیری pH شکمبه و تولید VFA استفاده شد. این گوساله ها نیز شبیه به گوساله های آزمایش اول تغذیه و مدیریت شدند.

استارترها

تمام استارترهای مورد استفاده در این تحقیق حاوی یک پلت پایه (1/46 درصد)، یولاف (5/15 درصد)، ملاس (1/5 درصد) و 3/33 درصد ذرت فرآوری شده آزمایشی بود. اشکال مختلف عمل آوری عبارت بودند از: ذرت یا ذرت کامل و فرآوری نشده (چگالی 72/0 کیلوگرم در هر لیتر)، ذرت غلتک خورده خشک شده (چگالی 76/0 کیلوگرم در هر لیتر)، ذرت غلتک خورده تف داده شده (چگالی 43/0 کیلوگرم در هر لیتر) یا ورقه ورقه شده با بخار (چگالی 38/0 کیلوگرم در هر لیتر). برای ذرت تفت داده شده در دمای به مدت ۹۰ ثانیه بخار آب به مدت ۱۵ دقیقه اعمال شد، سپس با غلتک ریز غلتک خورده و خنک شد. برای تیمار ذرت ورقه ورقه شده با بخار به ذرت به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه در یک اتاق بخار داده شده تا رطوبت دانه به ۱۸ تا ۲۰ درصد افزایش یافت. سپس با قرار گرفتن بین غلتکهای بزرگ به چگالی ویژه ای رسید. غلتکها به علت عبور بخار داغ می شوند که این امر برای ورقه ورقه سازی با بخار مهم است.

گوساله هایی که ذرت کامل و ذرت غلتک خورده خشک شده را مصرف کردند رشد سریعتری در ۲ هفته آخر آزمایش (هفته 6- 5) داشتند. این افزایش رشد به علت مصرف استارتر بیشتر بود. گوساله هایی که از ذرت تفت داده شده یا ذرت ورقه ورقه شده با بخار مصرف کرده بودند، به طور کلی استارتر کمتری در دو هفته آخر آزمایش مصرف نمودند و بنابراین رشد آهسته تری داشتند.

بازده خوراک گوساله هایی که ذرت کامل و یا غلتک خورده خشک شده مصرف کرده بودند نیز در مقایسه با دیگر گوساله ها بهتر بود.

تغییرات در رشد ساختاری با تغییرات در رشد عمومی هماهنگی داشت، اما به طور کلی کمتر معنی دار بود. تغییر در قطر قلب در گوساله های تغذیه شده با ذرت غلتک خورده و ذرت ورقه ورقه شده با بخار بیشتر از سایر تیمارها بود.

گسترش شکمبه

Lesmeister و Heinrichs (۲۰۰۴) پیشنهاد کردند که فرآوری با حرارت ممکن است محل هضم را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهشگران دیگر نیز پیشنهاد کرده اند که فرآوری با حرارت قابلیت دسترسی انرژی بعد از شکمبه را افزایش می دهد. در این تحقیق ورقه ورقه کردن با بخار ممکن الست سرعت گسترش تخمیر شکمبه را افزایش داده باشد. از آنجائیکه غلظت VEA در خون و شکمبه گوساله های تغذیه شده با ذرت فرآوری شده با بخار بیشترین و در گوساله های تغذیه شده با ذرت کامل کمترین بود. این احتمال وجود دارد که رشد سریع تخمیر در شکمبه اثر منفی کوتاه مدتی بر روی مصرف خوراک و رشد در خلال هفته های ۵ و ۶ دوره آزمایش داشته باشد

تغییرات در پرزهای شکمبه

تغذیه اشکال مختلف ذرت فرآوری شده، دیواره شکمبه را به طرق مختلف تحت تأثیر قرار داد جدول 2- 27). بیشترین تغییرات در طول پرزهای شکمبه زمانی مشاهده شد که گوساله ها ذرت فرآوری شده با بخار مصرف کردند و کمترین تغییرات مربوط به تغذیه گوساله ها با ذرت غلتک خورده خشک شده بود. هم چنین گوساله های تغذیه شده با ذرت فرآوری شده با بخار، شکمبه ای با دیواره ضخیم تر نسبت به گوساله های تغذیه شده با ذرت کامل داشتند. این مشاهدات پیشنهاد می کند که فرآوری با بخار کربوهیدرات را به صورت آماده در دسترس قرار می دهد تا به سرعت به پروپیونات و بوتیرات که باعث تحریک رشد پرزهای شکمبه میشوند، تبدیل شوند.

نتیجه گیری

این تحقیق به روشنی نشان داد که انتخاب و فراوری مواد اولیه می تواند اثر معنی داری بر چگونگی سرعت گسترش شکمبه داشته باشد و کربوهیدرات های در دسترس (مانند آنچه در ذرت فرآوری شده با بخار وجود دارد) نه تنها بر روی گسترش شکمبه، بلکه بر مصرف خوراک و رشد نیز می توانند مؤثر باشند.

استارترهای گوساله با کیفیت بالا در بازار وجود دارند که با موفقیت از ذرت فرآوری شده با بخار استفاده میکنند. با اینکه این موضوع در این تحقیق، آزمایش نشده، اما شرایط فرآوری ذرت مورد استفاده در همه تیمارهای این تحقیق ممکن است روی میزان و یا سرعت تخمیر در شکمبه که متعاقباً بر روی پارامترهای اندازه گیری شده مؤثر است، تأثیر گذاشته باشد. محصولات دیگری که از شرایط فرآوری متفاوت استفاده میکنند ممکن است نتایج دیگری داشته باشند. به خاطر سپردن این مطلب نیز مهم است که در سن 4۲ روزگی گوساله ها، آزمایش به پایان رسید. با افزایش سن گوساله ها، توانایی آنها در مدیریت محیط شکمبه (مثلاً توسط تولید بزاق با مقادیر زیاد بیکربنات) بهبود می یابد. هم چنین ممکن است پس از شیرگیری، گوساله ها به علوفه دسترسی داشته باشند که ممکن است محیط شکمبه را دگرگون کند. اگر گوساله ها برای مدت بیشتری تحت آزمایش قرار می گرفتند، این امر که تغییرات کوتاه مدت در گسترش شکمبه در این تحقیق مشاهده شد احتمالاً قابل اندازه گیری نبودند.

و فراوری مواد اولیه می تواند اثر معنی داری بر چگونگی سرعت گسترش شکمبه داشته باشد و کربوهیدرات های در دسترس (مانند آنچه در ذرت فرآوری شده با بخار وجود دارد) نه تنها بر روی گسترش شکمبه، بلکه بر مصرف خوراک و رشد نیز می توانند مؤثر باشند.