مرغان شاخدار نسبت به پرندگان دیگر مقاومت بیشتری را در قبال بیماریهای مرسوم در میان طیور همچون بیماریهای ویروسی و باکتریایی از خود نشان می دهند. جوجه های مرغان شاخدار در طول هفته های اول زندگی خویش (۸ هفتگی) در مقابل بیماریهای مختلف چون نیوکاسل مقاوم نیستند. تاکنون بیش از چهارده نوع بیماری (ویروسی، باکتریایی، انگلی، و کمبود تغذیه ای به عنوان مثال ویتامین B2که سبب خمیدگی انگشتان پا می گردد) در بین جوجه ها به ثبت رسیده، در نظر داشته باشید که اعمال مدیریت صحیح على الخصوص رعایت اصول بهداشتی همچون شرایط ویژه حاکم در سالن های معمولی مرغداری است می تواند در هفته های اولیه از مرگ و میر جوجه ها جلوگیری بعمل آورد. در این مقاله بیماری مرغ شاخدار و تلفات مرغ شاخدار را در پرورش آن ها بررسی می کنیم.

بیماریها و تلفات

بیماری نیوکاسل در جوجه های گوشتی بهتر از مرغ شاخدار ظاهر می گردد. بیماری نیوکاسل در مرغان شاخداری که در شرایط روستایی پرورش داده میشوند 7. 13 درصد شیوع داشته است.

ویروس بیماری نیوکاسل که از جوجه ها، مرغها و مرغان شاخدار گرفته شده بود به دو گروه از مرغان شاخدار تزریق شد. نتایج نشان داد که مرغان شاخدار حساسیت بیشتری به سویه گرفته شده از مرغان نسبت به سویه­ های گرفته شده از مرغان شاخدار نشان دادند و این آزمایش منجر به این نتیجه شد که احتمالاً ممکن است مرغان شاخدار به همه سویه های ویروس نیوکاسل حساس نباشند. سویه های لننوژنیک و مزوژنیک بارامیکسوویروس یک اثری روی مرغ شاخدار ندارند در حالی که نوع ولوژنیک بر روی مرغ شاخدار اثر می گذارد.

مرغ شاخدار بالغ به طور نسبی در مقایسه با مرغ ها و جوجه های بومی بیماریهای کمتری دارد. مرغان شاخدار جوان به بیماری ها به خصوص در طول هفته های اول زندگی مقاوم نیستند.

فاکتورهای مدیریتی در هر دو نوع سیستم پرورش آزاد و متراکم نشان دادند که تاثیر مهمی در ایجاد تلفات دارند. مدیریت ضعیف سبب ایجاد استرس، شرایط آب و هوایی بد و صدماتی به پرندگان می شود.

چهارده نوع بیماری (ویروسی، باکتریایی، انگلی و کمبود تغذیه ای) که دلایل مرگ و میر جوجه ها در شرایط پرورش متراکم بودند تشخیص داده شده اند.

بیماریهای شناخته شده اصلی

بیماریهای شناخته شده اصلی عبارت بودند از: کوکسیدیوز، هلمینتازیس، سالمونلوز، امفاليتيز و سندرم خمیدگی انگشتان پا (کمبود ویتامین B2) مشاهده شده اند. در شرایط پرورش آزاد مرگ جوجه ها قبل از سن ۸ هفتگی بحرانی و وخیم است، تلفات تا قبل از این سن می تواند به ۶۰ درصد هم برسد.

از بین آزمایشات باکتریایی و میکروبیولوژی، تعدادی از باکتری های بیماری زایی که از بدن پرندگان مرده جدا شده بودند عبارتند از: ایکولای، سالمونلا، کلبسیلا، پزودوموناس، پرتوزوآ و كانديدا آلبيکن بودند.

عواملی که سبب تلفات مرغ شاخدار و جوجه ها می شدند شامل بیماریهای دستگاه گوارش (۸۰ درصد)، بیماریهای دستگاه تنفسی (۵۷ درصد)، بیماریهای دستگاه ادراری (۲۷ درصد) بودند، در حالی که بیماریهای کوکسیدیوز (۴۸ درصد)، هلمیاتوس (۳۹ درصد)، کلی باسیلوس (۲۴ درصد)، سالمونلوز (۲۳ درصد)، بورسیتز (۲۰ درصد) و تریکوموناس (۶ درصد) از عوامل اصلی تلفات در مرغ شاخدار جوان می باشند.

سایر موارد

مرغهای پرورشی بعد از ۱۰ تا ۱۲ هفته با وزن 1/6 کیلوگرم به بازار عرضه می گردند. گوشت مرغ گینهای بسیار نرم و دارای مقدار کمی چربی ولی سرشار از پروتئین و کلسترول کم است و به عنوان تأمین کننده منبع ویتامین B6، سلنیوم و ویتامینهای دیگر مورد نیاز بدن انسان می باشد.

متأسفانه کشاورزان در آفریقای جنوبی بر اساس یک باور غلط به این پرندگان مفید به چشم آفت می نگرند، در صورتیکه هیچگونه دلیل منطقی برای این اندیشه غلط وجود ندارد و در واقع این پرندگان مفید اقدام به از بین بردن آفات مزارع می نمایند. در بعضی نقاط برای مبارزه و کنترل کنه از مرغان شاخدار استفاده می گردد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی