به طور سنتی از غلات به عنوان منبع اصلی انرژی اسبها در شرایط کاری سخت یاد میکنند. دانه غلات حاوی 16-12 مگاژول انرژی قابل هضم در یک کیلوگرم ماده خشک میباشند که به طور میانگین با حدود 5/8 مگاژول در کیلوگرم انرژی در علوفه ها مقایسه میگردند. در ادامه به بررسی کنسانتره متراکم اسب در تغذیه می پردازیم.
مواد غذایی متراکم (کنسانتره)
خوراکهای انرژی زا در کنسانتره متراکم اسب
به بیان دیگر یک کیلوگرم غلات میتواند جایگزین بیش از دو کیلوگرم علوفه در جیره شود. از این رو به آنها مواد غذایی متراکم یا کنسانتره میگویند. در صورتی که بخواهیم بازده انرژی بالاتری از اسبها به دست آوریم باید با توجه به اشتهای آنها، مقدار کنسانتره انرژی زای بیشتری در اختیارشان قرار دهیم. همچنین باید از میزان مواد حجیم جیره بکاهیم تا بازده حرکتی مورد انتظار را به دست آوریم.
دانه غلات به سه بخش اصلی تقسیم میشود:
پوسته، اندوسپرم و رویان. اندوسپرم دارای ذخیره ای غنی از نشاسته است که در حین رشد سریع اولیه توسط گیاه مصرف میشود. بخش عمده پروتئین دانه غلات در پوسته و رویان قرار دارد. پروتئین غلات به اندازه پروتئین حیوانی و پروتئین موجود در دانه های روغنی دارای ارزش تغذیه ای زیادی نیست؛ زیرا فاقد اسید آمینه های ضروری لیزین و متیونین میباشد. کیفیت پروتئین یولاف بیشتر از جو و ذرت بوده، مقدار لیزین بیشتری دارد. غلات حدود 5-5/1 درصد روغن دارند. یولاف روغن بیشتری نسبت به ذرت دارد که آن هم نسبت به جو چربتر است. تمامی دانه های غلات کلسیم پایینی (در حدود کمتر از 5/1 گرم در هر کیلوگرم خوراک) دارند اما حاوی 5-4 برابر این مقدار فسفر میباشد. فسفر موجود در غلات به شکل نمک های فیتات میباشد که قابلیت دسترسی کلسیم و روی را کاهش میدهد و دوباره نیاز اسب به مکمل کلسی مدار را بیشتر میکند.
یولاف (جو دوسر) در کنسانتره متراکم اسب
از دیرباز تاکنون یولاف به صورت سنتی برای تغذیه اسبها استفاده میشده است و حتی میتواند کل کنسانتره اسب (کنسانتره) را تشکیل دهد. یولاف فیبر نسبتاً زیادی دارد ولی مقدار انرژی آن پایین است و همین مسئله موجب میگردد تا خوردن آن برای اسبها مشکل باشد. زمانی میتوان از یولاف بیشتری در جیره استفاده نمود که اسبها از بیماری های گوارشی مانند لنگش رنج نبرند.
با این حال این ماده خوراکی را پرانرژی میدانند و بسیاری از پرورش دهندگان علاقمند به استفاده از آن در جیره اسب هایشان هستند. بیشترین فیبر در پوسته خارجی یا غلاف یولاف وجود دارد که ذرت و گندم، آن را در طول برداشت از دست میدهد. یولاف نسبتاً سبک و حجیم میباشد که میتواند به صورت خرد شده و یا سالم مورد استفاده حیوان قرار گیرد. با این وجود، اسب هایی با سن بالاتر از 12 ماه با دندانهای سالم قادر به جویدن و هضم مؤثر یولاف هستند. پس از خرد شدن، ارزش غذایی یولاف به تدریج کاهش مییابد و باید به سرعت مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین مالکین اسب باید سعی کنند تا یولاف را از شرکتهایی تهیه کنند که آنها را به صورت خرد شده برای مدت زمان طولانی ذخیره نکرده باشند.
یولاف پوست کنده هم شکل جدیدی از این خوراک قدیمی برای تغذیه اسب ها میباشد. پوست در طول برداشت از مغز دانه جدا میشود و دانه پاک باقی میماند. یولاف پوست کنده دارای انرژی و پروتئین بالاتری نسبت به یولاف طبیعی و دست نخورده میباشد. در نتیجه مقدار کمتری از آن برای تأمین میزان مشابه انرژی و پروتئین در جیره که قبلاً توسط یولاف معمولی تأمین میشد لازم میباشد و دیگر نیازی به خرد کردن آن نیست. یولاف پوست کنده برای تغذیه اسبهای نمایشی در نظر گرفته میشود که انرژی آن نسبت به یولاف معمولی حدود 25 درصد بیشتر است.
این گونه مواد خوراکی باید به مقدار کمی در اختیار دام قرار گیرد و سطح علوفه جیره نیز افزایش یابد.
جو در کنسانتره اسب
جو میزان بیشتری نشاسته دارد و هر واحد حجمی آن نسبت به یولاف سنگینتر است. پوست جو نازک بوده و محکم به دانه چسبیده است. این مسئله موجب میشود که قبل استفاده از جو در جیره اسبها آن را غلطت زده و خرد نمایند تا شیره های گوارشی بهتر بتوانند روی آن عمل نمایند.
معمولاً برای ژلاتینه کردن نشاسته به وسیله بخاردهی، میکرونیزاسیون و اکستراسیون جو را فراوری مینمایند. این مسئله در ادامه به تفصیل مورد بحث قرار خواهد گرفت. جو انرژی بیشتری نسبت به یولاف دارد ولی پروتئین آن مقداری کمتر است، خصوصاً اسید آمینه لیزین در آن کمتر میباشد روغن و فیبر جو نیز پایینتر بوده و در نتیجه تغذیه بیش از حد آن بیشتر روی میدهد زیرا یک پیمانه جو سنگینتر و پرانرژیتر از یک پیمانه یولاف میباشد. به همین جهت جو را خوراک چاق کننده میگویند. تمامی بخش متراکم جیره اسب ها میتواند از جو تشکیل شود البته با توجه به این نکته که جو را باید به تدریج به جیره اضافه کرد و مراقب بود تا اسبها پرخوری نکنند.
بعضی اسبها در مقابل جو واکنش نشان میدهند و در نتیجه اِدم پاها و یا تورم ناهنجار بدن در آنها رخ میدهد. حذف جو از جیره و جایگزین کردن آن با غلات یا ترکیبات دیگر بهترین راه مقابله با این مشکل است. این اسب ها در مقابل شکلهای پخته شده یا فرآوری شده جو حساس نیستند.
ذرت در کنسانتره متراکم اسب
ذرت انرژی بالا، پروتئین پائین و فیبر کمی دارد و به عنوان یک غله پرانرژی و حرارت زا محسوب شده است. معمولاً در انگلیس ذرت بخار داده شده یا غلتک زده شده به عنوان خوراک، در اختیار اسبها قرار میگیرد. اما اگر اسب ها دارای دندانهای سالم باشند میتوان آن را به شکل طبیعی هم در جیره استفاده نمود. ذرت میتواند بخش عمده ای از انرژی جیره را تأمین نماید. به شرط آن که همراه یک خوراک فیبری با کیفیت و دارای میزان پروتئین خوب و یا مکمل پروتئینه متعادل گردد. قیمت بالای ذرت موجب گردیده به مقدار کمی در جیره اسب ها استفاده شود و در نهایت نقش زیادی در جیره اسب نداشته باشد.
اثر حرارتزایی دانه ها
دانه ها معمولاً زمانی حرارت زا گفته میشوند که در اثر مصرف، اسب را پر تحرّک و غیر قابل کنترل کنند. این حرارت ناشی از دو منبع است:
- انرژی اضافی ناشی از پرخوری:
بسیاری از اسب هایی که دچار این اثر شده اند، بیشتر از مقداری که فعالیت میکنند انرژی دریافت نموده اند. با کاهش کنسانتره جیره و افزایش مقدار علوفه، بسیاری از این مشکلات حل خواهد شد. مشکلات رفتاری نیز با محبوس کردن اسبها در اصطبل برای 23 ساعت از شبانه روز سپس کار کشیدن از اسبها برای افزایش آمادگی حل نخواهد شد بلکه مشکلات رفتاری بدتر ایجاد خواهد شد که میتوان آن را به واقع یک بمب ساعتی نامید. - تخمیر:
هر ماده خوراکی دانهای، در طول عبور از روده بزرگ به وسیله میکروارگانیسم های موجود در آنجا تخمیر میشود. این فرایند موجب افزایش اسیدیته روده کور و ناراحتی حیوان گشته و سرعت انتقال مواد گوارش یافته به رگهای خونی زیاد میشود. در نتیجه میزان گلوکز و اسیدهای چرب فرّار خون بالا رفته و سرعت سوخت و ساز آنها افزایش مییابد که در نهایت موجب پرحرارتی حیوان میشود. فراوری غلات، هضم آنها در روده باریک را افزایش میدهد و از تخمیر آنها در روده بزرگ و افزایش سوخت و ساز مواد در خون جلوگیری میکند.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM