ارگوتروپ به موادی اطلاق می شود که به عنوان یک بخش تکمیل کننده به غذای دام اضافه می شوند و با خواص ویژه ای که در خود دارند می توانند راندمان جیره غذایی دام را افزایش دهند، تقریباً مانند عملکرد موادی که ورزشکاران به عنوان مکمل های غذایی مصرف می کنند عمل می کند. برای مصرف مواد ارگوتروپ که هورمون پرورش بلدرچین اسنت باید بسیار دقت کرد زیرا با تغییر محیط پرورش بلدرچین ها و سن آنها دوز مصرفی آن ها نیز تغییر می کند و البته اینکه در صورت عدم آگاهی کافی امکان بروز خطر نیز برای بلدرچین ها وجود دارد در كل برای شناخت بیشتر و بهتر این مواد می توان به زیر گروه های ذیل مراجعه نمود که شامل آنتی بیوتیک در پرورش بلدرچین ، آنزیم ها( نرمنت ها)، هورمون ها ، آنتی اکسیدان ها وغیره میباشد که در ادامه آن هارا در پرورش بلدرچین علاوه بر تجهیزات لازم برای پرورش بلدرچین که در پست قبلی بررسی شد نیز می پردازیم.

آنتی بیوتیک ها:

از نام این زیر گروه ارگوتروپ مشخص است که نابودگر حیات موجودی زنده به نام باکتری است پس می توان از آنها برای کشتن موجودات زنده مضر استفاده کرد. البته ما در پرورش بلدرچین به ندرت پرورش دهنده را به مصرف آنتی بیوتیک توصیه می کنیم و در صورت نیاز به میزان لازم و در محدوده زمانی مشخص. هدف ما این است که ما در پرورش بلدرچین قرار بر آن داریم که حیوان مقاوم خود را در شرایط استاندارد بهداشتی پرورش دهیم و اگر ما اینکار را انجام دهیم دیگر نیازی به مصرف اینگونه آنتی بیوتیک ها که می تواند از هر نوع باشد نداریم زیرا در پرورش هرچه به سمت شرایط مطلوب تر پیش رویم کمتر به آنتی نیاز است چون در محیط بهداشتی حضور میکروب ها توجیه ندارد پس در اینجا نیز ما به همین میزان توضیح بسنده می کنیم و به سراغ زیر گروه بعدی یعنی آنزیم ها می رویم.

آنزیم ها: نرمنت ها

آنزیم ها کاتالیزورهای بیولوژیک پروتئینی هستند که در آن ها برخی از عناصر ماکرو نیز یافت می شود و معمولاً به جهت کاتالاز مواد غذائی به همراه غذا به بلدرچین ها خورانده می شوند تا طی مراحل هضم و در نتیجه جذب را بهبود دهند و همچنین باعث مسائل زیر می شود که شامل:

1. پایین آوردن هزینه دان بلدرچین
2. بهبود در وضعیت شیمیایی بستر
3. بهتر شدن ضریب تبدیل
4. کمک به محیط زیست از طریق کاهش مواد آلی دفع شده

و این موضوع به طور واضح بیانگر آن است که با بکار بردن میزان معقولی از انواع آنزیم ها در جایگاه های خود می توان راندمان گله بلدرچین خود را تا حد قابل توجهی بالا برد و این مسئله را نباید فراموش کرد که محدوده تأثير آنزیم ها بسیار محدود است و هر آنزیم کاربرد خاص خود را دارد و منظور از جایگاه های خود در جمله قبلی همین موضوع می باشد همانطور که اشاره شد آنزیم ها انواع گوناگون و مختلفی دارند ولی برای مصرف در جیره بلدرچین ما به آنزیم های گوارشی نیاز داریم که می توان به عنوان نمونه آنزیم هایی نظیر پروتئاز را نام برد که برای دانستن دوز مصرفی هر کدام از آنها باید جداگانه آن ها را بررسی کنیم . در ضمن برای مصرف آنزیم ها باید به برخی محدود کننده ها نظير PH و… توجه کنیم . به طور کل آنزیم ها شامل انواع زیر هستند:

هورمون ها:

هورمون ها مواد دیگری هستند که به طور متناسب در بدن بلدرچین تولید و توزیع می شوند و معمولاً هورمون­هایی را که می توان بیشتر در پرورش بلدرچین ها مورد استفاده قرار داد هورمون هایی نظیر هورمون های تیروئیدی، رشد و یا جنسی است که باید خاطر نشان کرد برخی هورمون ها مثل انواعی از هورمون های جنسی را آنتی بیوتیک می نامند. زیرا علاوه بر تأثیر آنابولی تأثیر هورمونی نیز دارند و دقیقا همان عملی را هورمون در پرورش بلدرچین  انجام می دهد که تزریق برخی هورمون ها در بدن ورزشکارها انجام می دهد و عوارضی مشابه آنها را دارند و معمولاً به دلیل عدم استفاده های مناسب در بدن پرنده باقی مانده و عوارض خود را بر بدن انسان می گذارد. در کل ما با مصرف هورمون به شدت مخالفیم و این مسئله را امری کاملاً غیر انسانی بر می شماریم زیرا بلدرچین به اندازه کافی دارای رشدی سریع می باشد. و علاوه بر آن دلیل مستند تر و محکم تر همان عوارض سنگین اینگونه هورمون در پرورش بلدرچین است پس به هیچ وجه میزان دوزها ، طریقه مصرف هورمون ها و نام آن ها را ذکر نمی کنیم و تا همین حد را هم صرفاً به آن دلیل بیان نمودیم تا علاوه بر آشنایی مختصر با هورمون های مصنوعی بر عوارض آن­ها و خطرناکی شان احاطه کافی بدست آوریم.

اسیدهای آلی :

اسیدهای آلی موادی هستند که تقریبا مشابه آنتی بیوتیک های رشد عمل می کنند یعنی رشد و فعالیت های میکروارگانیسم های دستگاه گوارش را کنترل می کنند پس می توانند راندمان جيرة بالانس شدة ما را از حد خود بالاتر بیرند علاوه بر این اسیدهای آلی باعث خوش خوراک شدن جیره می شوند و در گله های گوشتی سبب افزایش مصرف خوراک می شود. از اسیدهای آلی می توان اسید فوماریک را نام برد و همچنین اسید پروپیونیک و اسید دیگر اسید سیتریک است ولی به طور کل اسیدهای آلی نیز همانند آنتی بیوتیک های رشد در سنین جوجگی و جیره های استارتر مورد مصرف دارند.

آنتی اکسیدان ها:

این اصطلاح به موادی اطلاق می شود که به صورت مستقیم در تغذیه بلدرچین ها تأثیر ندارند و تنها از تلف شدن مواد مغذی حساس به اکسیداسیون اقلام دادن مثل انواع پودر چربی ، گوشت و ماهی جلو گیری می کنند و بطور مستقیم با جلوگیری از واکنش گرمازای اکسیداسیون باعث بالارفتن راندمان رشد در یک رکورد زنی مناسب در جیرة مصرفی توسط بلدرچین ها می شوند که این فرآیند بیشتر با جلوگیری از اکسیداسیون ویتامین های محلول در چربی و خود چربی ها صورت می پذیرد به عنوان نمونه می توان به آنتی اکسید آنهایی نظیر اسید آسکوربیک، توکوفرول یا بوتیل هیدروکسی تولول، آتوکسی کوئین اشاره کرد.

اموگلاتور:

این مواد عملی همانند امولسفایرها دارند به گونه ای که سبب یکنواختی مواد آب دوست و مواد چربی دوست می­شود و این دو را در کنار یکدیگر نگه می دارند و عامل جدائی مثلاً چربی ها از آب از بین می برند و به عنوان یک واسطه عمل می کنند و شبیه شخصی عمل می کنند که دو جسم متحرک را که هر کدام به سمتی حرکت می کنند و می خواهند از هم دور شوند را با دو دست خود نگه می دارد و مانع حرکتشان می شود اموگلاتورها هم در طبیعت و در برخی گیاهان یافت می شوند و هم در صنعت بصورت مصنوعی تولید می شوند و همانند آنتی اکسید آن ها بصورت مستقیم در تغذیه بلدرچین ها نقشی ندارند ولی می توانند سبب افزایش خوشمزگی گوشت و تخم بلدرچین ها به علت یکنواخت کردن توزیع چربی در این محصولات شوند. همچنین می توانند در حین هضم غذا به هضم شدن راحت تر خوراک به ویژه خوراک های چرب کمک شایانی بکنند که می تواند این امر سبب پایداری بیشتر ویتامین های گروه محلول در چربی شود و باز خود این مسئله سبب افزایش کیفیت محصولات از نظر غذایی شود.

برای مصرف اموگلاتورها دوز خاصی وجود ندارد و فقط باید آن را بر اساس چربی جیره تنظیم کرد یعنی باید در هر جیره بلدرچین 2% میزان چربی کل جیره یا کل ویتامین های جیره را در برنامه غذایی خود بالانس کنیم که می توان به عنوان نمونه این مواد انواع مونوودی ساکاریدها ، گلیکول و پولی اتیلن را نام برد که البته این مواد از نوع صنعتی هستند و مواد دیگری نظیر پلی ساکاریدها و ژلاتین ها از انواع طبیعی این نوع هستند.

کوکسیدیو استاتیک:

همان طور که از نام این مواد پیداست این مواد نقش باز دارنده کوکسیدوز را در بدن بلدرچین ها بازی می کنند و به عنوان نمونه می توان موادی نظیر آمپرولیوم، DIT و …. را نام برد باید توجه داشت که دوز مصرفی برای بلدرچین ها از 1 میلی گرم تا ۲5 میلی گرم متغیر است و باید بسیار توجه کرد که این میزان از حد استاندارد خارج نشود و منع مصرف آن رعایت شود یعنی برای گله های تخم گذار بلدرچین از سن 40 روز به بالا هرگز مصرف نشود زیرا ممکن است این مواد با تخم دفع شوند و در گله های گوشتی نیز حداکثر تا 5 روز قبل از کشتار مصرف کوکسیدیوستاتیک ها را به دلیل باقی ماندن مواد در لابه لای بافت های گوشت متوقف کنیم و نکته مهم دیگر در مصرف این مواد این است که به دلیل پرورش خیلی متراکم بلدرچین ها استفاده از این پیشگیری کننده ­ها را با توجه به منع مصرف ها و دوز مصرف ها توصیه می کنیم.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی