0

مواد مغذی ضروری مورد نیاز اسب:کربوهیدرات­ مورد نیاز اسب

کربوهیدرات­ مورد نیاز اسب

اسب­ها برای حفظ سلامتی و انجام صحیح فعالیت­های مختلف به حدود 40 ماده مغذی نیاز دارند که باید این مواد به مقدار کافی در اختیار حیوان قرار گیرد. مواد یاد شده جزو یکی از 6 ردیف ترکیبات1-کربوهیدرات اسب 2- پروتئین­ها 3-چربی­ها 4-مواد معدنی 5-ویتامین­ها6-آب می باشند که دراین پست به بررسی کربوهیدرات­ مورد نیاز اسب را بررسی می کنیم.

مواد مغذی ضروری

کربوهیدرات­ها

کربوهیدرات­ها به عنوان عمده­ترین جزء بافت­های گیاهی محسوب می­شوند؛ به گونه­ای که حدود 70 درصد ماده خشک بیشتر علوفه ­ها و 85 درصد دانه غلات کربوهیدرات­ می­باشد. کلروپلاست­های موجود در برگ­های گیاهان، از طریق فرایند فتوسنتز با استفاده از انرژی خورشدی طی چرخه­ های مختلف دی اکسید کربن و آب را ترکیب نموده، کربوهیدرات­ و اکسیژن تولید می­کنند.

کربوهیدرات­های حیوانی عمدتاً به شکل گلوکز و گلیکوژن هستند. وجه مشترک تمامی کربوهیدرات­ها داشتن کربن (C) ، هیدروژن (H)، و اکسیژن (O) می­باشد که نسبت هیدروژن به اکسیژن معمولاً 2 به 1 می­باشد. نام کربوهیدرات­ها از کربن (کربو)  و آب (هیدرات) گرفته شده است. این مواد بر اساس تعداد اتم­های کربن و نیز تعداد مولکول­های قند تقسیم­بندی می­شوند. انرژی مورد نیاز برای انجام تمامی فرایندهای سلولی و عملکردهای اساسی بدن همچون تنفس، جریان خون، گوارش و … از کربوهیدرات­ها تأمین می­گردد. همچنین عمده انرژی لازم برای انقباض عضلات نیز توسط آن­ها فراهم می­شود؛ به همین دلیل اسب­های نمایشی برای انجام فعالیت ماهیچه­ هایشان به مقادیر بالاتری کربوهیدرات در جیره غذایی نیازمندند.

در صورتی که کربوهیدرات­ها به صورت اضافی تغذیه شوند به شکل چربی ذخیره­ ای درآمده و مورد مصرف واقع نمی­شوند.

قندها و نشاسته­ ها

قندها و نشاسته جزء کربوهیدرات­های محلول می­باشند که از مولکول­های قند ساده گلوکز ساخته شده­اند. قبل از آن که این مواد از طریق دیواره روده جذب شوند، توسط آنزیم­های گوارشی شکسته شده و به صورت گلوکز در می­آیند تا مورد استفاده سلول­های بدن قرار گیرد.

گلوکز منبع بسیار مهم انرژی برای اکثر بافت­های بدن می­باشد و حتی تنها شکل مورد استفاده گلبول­های قرمز خون و بخش مدولای کلیه­ ها برای تأمین انرژی است. بنابراین غلظت گلوکز در خون اسب باید در محدوده مشخص تعیین شده قرار داشته باشد.

قندها و نشاسته، هر دو به مقدار زیادی در جیره­ های حاوی کنسانتره یافت می­شود. آن­ها توسط آنزیم­های فعال در روده باریک به آسانی هضم می­شوند تا یک منبع انرژی نسبتاً فوری را فراهم نمایند.

مونوساکریدها

بیشتر کربوهیدرات­های ساده، قندهای ساده­ای هستند که تنها یک مولکول قند دارند و شامل گروه­های زیر می­شوند:

پنتوزها (C5H10O5) هگزوزها (C6H12O6)
*آرابینوز

*گزیلوز

*ریبوز

*گلوکز

*فروکتوز

*گالاکتوز

*مانوز

گلوکز مهم­ترین سوخت برای سلول­هاست تا انرژی مورد نیاز انجام فرایندهای حیاتی را تأمین نماید.

دی­ساکاریدها

دی­ساکاری­ها شامل دو مولکول قند هستند:

*ساکاروز: گلوکز + فورکتوز               *لاکتوز: گلوکز+ گالاکتوز

*مالتوز: گلوکز+ گلوکز                      * سلوبیوز: گلوکز + گلوکز

ساکاروز قندی است که در نیشکر و چغندر قند یافت می­شود و همان قند خوراکی است که انسان­ها به طور معول مصرف می­کنند. لاکتوز هم قند شیر می­باشد و سلوبیوز در بخش­های فیبری گیاهان دیده می­شود.

تری­ساکاریدها

تری­ساکاریدها حاوی 3 مولکول قند می­باشند:

رافینوز: گلوکز+ فروکتوز+ گالاکتوز

رافینوز در پنبه دانه و برخی از واریته­های اکالیپتوس و چغندر قند وجود دارد.

پلی ساکاریدها

پلی­ساکاریدها زنجیره طویلی از مولکول­های قند می­باشند:

 پلی ساکارید واحد سازنده منابع
*نشاسته گلوکز حبوبات، بذرها، سیب­زمینی
*سلولز گلوکز دیواره سلول­های گیاهی
*گلیکوژن گلوکز کبد، ماهیچه­ها، (بافت­های جانوری)
*همی سلولز هگزوزها+پنتوزها گیاهان خشبی

نشاسته شکل ذخیره­ ای قند در گیاهان است که در غلات به میزان فراوانی یافت می­شود. حیوانات از جمله اسب قندها را به صورت گلیکوژن در بافت­های خویش خصوصاً کبد و ماهیچه ذخیره می­سازند. نشاسته و گلیکوژن هر دو از اتصال مولکول­های گلوکز به شکل مارپیچی ساخته می­شوند اما زنجیره گلیکوژن دارای شاخه­های بیشتری است. اکثر پلی ساکاریدها نقش ساختمانی دارند و موجب پایداری و استحکام بافت­ها می­شود. برای نمونه، سلولز، را می­توان نام برد که ساختمان اصلی دیواره سلول­های گیاهی را تشکیل می­دهد و معمولاً از آن به عنوان فیبر یاد می­شود.

سلولز

بخش زیادی از کربوهیدرات­ مصرف شده توسط اسب سلولز می­باشد. سلولز ماده پیچیده نسبتاً بزرگی است که موجب استحکام دیواره سلول­های گیاهی می­گردد و گیاهان را قادر می­سازد که به صورت ایستاده قرار گیرند. سلولز و دیگر کربوهیدرات­های ساختمانی مانند همی سلولز و پکتین، کربوهیدرات­های نامحلول می­باشند که توسط آنزیم­های گوارشی شکسته نمی­شوند. با این وجود آن­ها توسط باکتری­های موجود در روده انتهایی تخمیر شده، تولید اسیدهای چرب فرّار می­کنند که می­تواند توسط اسب به عنوان منابعی از انرژی مورد مصرف واقع شود.

همان­گونه که کربوهیدرات­های اضافی در جیره منجر به چاقی می­گردند، کمبود آن نیز منجر به تجزیه ذخایر بدن می­شود تا انرژی مورد نیاز را فراهم سازد. در نتیجه عملکرد اسب افت کرده و حیوان کم کم لاغر می­شود. سلولز مانند نشاسته و گلیکوژن از مولکول­های گلوکز تشکیل شده است؛

با این تفاوت که بر خلاف آن­ها شاخه شاخه نیست. همی سلولز از چند مولکول قند متفاوت تشکیل شده است که یک پلی ساکارید پیچیده را می­سازند. همی سلولز در علوفه­های مرتعی بسیار فراوان بوده، آن­ها را از صدمه ­های احتمالی حفظ می­کند.

لیگنین

لیگنین کربوهیدرات نیست؛ اما مخلوطی از پلیمرهای اسید فنولیک می­باشد که به این گروه (کربوهیدرات­ها) مرتبط است. با افزایش سن گیاه این ماده در آن افزایش یافته و در نتیجه استحکام بافت­ها زیادتر می­شود. لیگنین غیر قابل هضم بوده، به همین دلیل است که علوفه ­های پیر قابلیت هضم کمتری دارند. چوب، کاه، علوفه خشک و علف­های مرتعی بالغ میزان بالایی از لیگنین دارند.

سوخت و ساز کربوهیدرات­ها

تنها مونوساکاریدهان می­توانند از طریق روده جذب بدن بشوند؛ بنابراین دی، تری و پلی ساکاریدها باید توسط آنزیم­های گوارشی یا میکروارگانیسم­ها هیدرولیز گردند. بر خلاف نشاسته و گلیکوژن، گلوکز موجود در سلولز به وسیله آنزیم­های روده اسب شکسته نمی­شوند. اسب­ها برای هضم سلولز به میکروارگانیسم­هایی که آنزیم­ سلولاز می­سازند نیاز دارند تا بتوانند سلولز را هضم کرده و اسیدهای چرب فرّار تولید نماید که این عمل بیشتر در روده کور انجام می­گیرد. تبدیل انواع مونوساکاریدها به گلوکز در طول جذب، درون سلول­های مخاطی روده روی می­دهد و باقیمانده آن­ها در کبد تبدیل به گلوکز می­شوند.

اسب مقداری انرژی کمی را به صورت کربوهیدرات ذخیره می­کند اما مقداری گلوکز به صورت گلیکوژن درآمده، در کبد و ماهیچه­ها ذخیره می­شود. زمانی که میزان قند خون کاهش یابد، این گلیکوژن تجزیه شده و گلوکز مورد نیاز را فراهم می­سازد. به عبارت دیگر برای ثابت ماندن میزان قند خون در یک دامنه محدود، چرخه تبدیل گلوکز به گلیکوژن و بالعکس باید به خوبی عمل نماید.

گلوکز خون بلافاصله بعد از صرف یک وعده غذایی، بالا می­رود اما در مدت کوتاهی به سطح مطلوبی برمی­گردد. این تغییرات تحت کنترل سیستم هورمونی است. معمولاً انسولین و گلوکاگون لوزالمعده در تنظیم میزان قند خون نقش حیاتی دارند. انسولین موجب تبدیل گلوکز به گلیکوژن در کبد می­گردد و گلوکاگون عکس آن عمل می­کند.

کربوهیدرات­ مورد نیاز اسب

تولید انرژی

سلول برای انجام فعالیت­های خود باید قادر به استفاده از انرژی شیمیایی موجود در گلوکز باشد. در اثر تجزیه گلوکز دی اکسید کربن، آب و انرژی آزاد می­گردد. سلول­ها می­توانند بخشی از این انرژی را به وسیله انتقال آن به مولکول­های ناقل مانند آدنوزین تری فسفات (ATP) ذخیره نمایند. این مولکول شامل آدنوزین و سه گروه فسفات می­باشد که با پیوندهای پر انرژی به آن متصل­ اند. ATP وقتی یک گروه فسفات از دست بدهد به فرم آدنوزین دی فسفات (ADP) درآمده و انرژی آزاد می­کند که می­تواند برای انجام فعالیت­های سلولز به کار گرفته شود. تمامی این گونه واکنش­ها در میتوکندری اتفاق می­افتد.

گلیکولیز

گلیکوژن پلیمری از مولکول­های گلوکز است که پلی ساکارید پیچیده ­ای را ساخته ­اند. در فرایند گلیوکولیز، مولکول­های گلوکز طی واکنش فسفریلاسیون از بدنه اصلی گلیکوژن جدا می­شوند. هورمون­های گلوکاگون و آدرنالین هر دو، آنزیم­ فسفریلاز را فعال نموده و فرآیند گلیکولیز را موجب می­شوند. در نتیجه مولکول­های گلوکز فسفریله می­شوند؛ به عبارت دیگر به هر مولکول گلوکز، یک گروه فسفات متصل می­شود. حتی گلوکز فسفریله شده می­تواند تا انتهای مسیر گلیکولیز پیش رود یا اگر فسفات آن برداشته شود، گلوکز از سلول عبور کرده و از طریق خون به سلول­های دیگری که به انرژی نیاز دارند، انتقال یابد.

گلیکولیز را می­توان تنفس بی­ هوازی نامید؛ زیرا طی این فرایند، آزادسازی انرژی بدون حضور اکسیژن انجام می­گیرد. از آنجایی که در طول گلیکولیز گلوکز به اسید پیروویک تنها دو مولکول ATP تولید می­شود و بخش زیادی از انرژی به شکل گرما تلف می­شود، بازده این واکنش تنها 25 درصد خواهد بود. به علاوه در غیاب اکسیژن، اسید پیروویک به اسید لاکتیک تبدیل می­شود که موجب احساس خستگی در سلول­های ماهیچه­ای می­گردد. برای این که اسید پیروویک به دی اکسید کربن و آب تبدیل گردد به اکسیژن تنفسی نیاز است.

چرخه کربس (تری کربوکسیلیک)

در اثر تبدیل اسید پیروویک به دی اکسید کربن و آب، اتم­های هیدروژن تولید می­گردد که آن­ها در طی فسفریلاسیون اکسیداتیو، برای تولید ATP اکسید می­شوند. از اکسید شدن کامل یک مولکول گلوکز به دی اکسید کربن و آب، 38 واحد ATP حاصل می­شود. انجام این فرایند به اکسیژن نیاز دارد و به همین دلیل به آن تنفس هوازی گویند که کارآمدتر از تنفس بی هوازی است و طی آن گرمای کمتری تلف می­شود.


این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی

امتیاز شما به مقاله
[: 1 امتیاز از مجموع: 1]
برچسب‌ها:,

نظرات کاربران

2:27:55 AM

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بررسی تخصصی بوقلمون

به کانال تلگرامی ما بپیوندید

جوین خروج